“Self love is the greatest middle finger of all time”
Als je mij een paar maanden geleden zou vragen of ik OOIT een blog zou schrijven dan had ik je waarschijnlijk voor gek uitgemaakt. Het feit dat je je zo kwetsbaar op stelt en dat mensen van alles van je zullen vinden, is toch best een heel raar idee. Maar weet je?... Mensen zullen altijd wel een mening hebben en stiekem is een stukje schrijven best een leuke uitlaatklep naast de dagelijkse stress. Dus hier is die dan...blog nummer 3. Enjoy (or not).
Het initiële idee voor het schrijven van de blogs is dat ik je mee wil nemen langs alle aspecten van het opstarten van een dit nieuwe bedrijf. Mijn persoonlijke “journey” zeg maar.
Normaal zie je de resultaten, maar lang niet altijd al het werk wat komt kijken bij het hebben van een eigen onderneming. Ergens hoop ik dat het anderen zal inspireren altijd je dromen te volgen en in het diepe te durven springen. Er is niks zeker in dit leven…dus probeer er elke dag weer het maximale uit te halen.
In eerdere blogs heb ik geprobeerd uit te leggen wat de gedachte achter de naam REVIVE is, en welke boodschap ik met het merk wil uitdragen. Een heel belangrijk onderdeel daarvan is, dat ik een merk wilde creëren die niet alleen hele mooie designs en hoogwaardige kwaliteit zou bieden. Maar zeker ook om een steentje bij te dragen voor deze mooie planeet, door op een “goede” manier en bewust te produceren. Daar bedoel ik mee: met oog voor mens en milieu.
Het werd een lange weg om de juiste partners te vinden, maar het is uiteindelijk gelukt!
Aflopen mei (2018) ging de kogel door de kerk…. REVIVE was een feit. Er was letterlijk geen weg meer terug. Tijd voor de vervolgstappen. Waar moest ik beginnen? Er lagen 1001 taken op me te wachten. Van registratie bij de KvK, tot het ontwerpen van een logo, het registreren als “echt” merk, het opzetten van een plan, het maken van een budgettering, nadenken over ontwerpen en zo veel meer. De modewereld was mij totaal onwennig. Een beetje vergelijkbaar als “little black dress” op een kleurige bruiloft. Het kan wel, maar past niet echt.
Ik had het gevoel dat ik overspoeld werd door enerzijds energie, maar anderzijds ook onzekerheid en faalangst.
De support van de mensen om je heen maakt zo veel goed! Mensen die in mij geloven en mij aanmoedigen om gewoon mijn instinct te volgen.
Laten we beginnen met het logo. REVIVE draagt een krachtige boodschap uit, namelijk het geloven in jezelf en accepteren van je eigen capaciteiten...whatever that means. Dus het logo zou dit zeker net zo moeten weerspiegelen. Met een aantal kernwoorden en wat korte achtergrondinformatie heb ik een stel grafische ontwerpers aan het werk gezet en hun een sterk logo laten ontwikkelen. In samenspraak zijn we tot het huidige logo gekomen en daar ben ik best super trots op…al zeg ik het zelf ;-)
Daarna begon de zoektocht naar iemand die mij kon helpen met het visualiseren van de ideeën in mijn hoofd: de designs voor de kleding. Zo creatief als ik ben, zo slecht ben ik in het maken van iets wat maar ook lijkt op een tekening of schets.
(Ik kan het niet laten om gelijk een persoonlijk verhaal met je te delen.
Mijn moeder is een kei in tekenen en schilderen en ik weet nog goed dat ik als tiener een schetsboek vond met allerlei geweldige tekeningen van mijn moeder. Op school hadden wij de les Handenarbeid en daar moest ik dus o.a. gaan tekenen! Vreselijk vond ik het. Maar toch kreeg ik het voor elkaar om uiteindelijk een 9 op mijn rapport te halen. Hoe? Ik scheurde gewoon elke keer een nieuwe tekening uit het schetsboek van mijn moeder en leverde die in. Creatief toch? ;-) De leraar is er nooit achter gekomen. Of toch wel? Want sinds een tijdje heeft mijn moeder “schilderles” bij ...je raad het nooit…mijn oude Handenarbeid leraar! En ja hoor…hij vertelde mijn moeder dat hij zich mij nog wel goed kon herinneren. Ik had altijd van zulke mooie tekeningen. (hahah.Om te gillen toch.) Oeps….sorry mam)
Maar goed….waar was ik…oh ja, de zoektocht naar een ontwerpster. Zoals je inmiddels weet heb ik totaal geen ervaring in de mode-industrie en alles wat er bij komt kijken. Waar ik dus opeens een ontwerpster vandaan moest halen was dus even een paniekmomentje. Ik wilde iemand met ervaring en die mij kon begeleiden in het proces.
Inmiddels was ik al een hele verzameling met gymwear outfits begonnen. Shoppen was nog nooit zo leuk geweest. 2 Doelen in 1. Enerzijds had ik ze nodig voor de ontwikkeling van de ontwerpen. Anderzijds moet alles ook wel even getest worden. Mensen in de gym dachten dat ik een of andere koopverslaafde was. Ik droeg elke dag een nieuw setje. Wat zit fijn, welk materiaal/stof is lekker, hoe zit het met de welbekende squadproef, geen cameltoes of tepels te zien etc. Alles waar een echte dame zich druk over maakt, toch?
Ik ben op internet gaan Google-en en kwam op een soort van uitzendbureau voor creatieven, waaronder ook modeontwerpers. Ik kon referenties en hun portfolio inzien, en zo selecteerde ik een aantal personen waarvan ik dacht die goed bij mijn visies zouden aansluiten. Al snel had ik een klik met een hele fijne behulpzame dame uit Barcelona met een super toffe portfolio. Zij werkte oa voor Reebok en Desigual, en had dus de nodige ervaring met het ontwerpen van sportswear. Na een aantal keren Facetimen en e-mailen besloot ik haar kant op te vliegen om alles persoonlijk door te nemen en haar te ontmoeten. In de tussentijd had zij al wat moodboards voor mij gemaakt waar ik enorm blij mee was. Ze begreep mij heel goed en kan perfect uitvoeren wat ik in mijn hoofd aan ideeën had.
Met een koffer vol gymwear vertrok ik voor de allereerste keer naar Barcelona. Best een beetje raar hoor om zo iemand voor het eerst te ontmoeten.
Maar wat was het tof en wat hadden we gelijk een persoonlijke connectie. Ze voelde precies aan wat ik wilde en samen zijn we tot de eerste ontwerpen gekomen. Ze schrok wel een beetje van de hoeveelheid designs op mijn wensenlijstje…schijnbaar was het goed voor ongeveer 4 collecties. Ach ja...hebben we wat achter de hand, toch?!
Ik kon het niet laten om toch nog even de toeristische go-sees te gaan doen in Barcelona. Ik was er nu toch en het was ook nog eens SALE. Wat een geluk (of had ik het juist zo gepland?). Hello Ramblas…nice to meet you.
Dus inmiddels hadden we de design ideeën op een rijtje. Nu was het wachten op de zogenaamde technische tekeningen. Pas dan kon ik op zoek naar geschikte fabrieken. Ze moeten uiteindelijk wel weten wat en hoe ze het moeten maken.
Een heel verhaal inmiddels, maar we hebben nog een hele “journey” te gaan. Volgende keer neem ik je mee tijdens de zoektocht naar fabrieken. Wat komt er allemaal bij kijken en vooral hoe ik overdonderd werd door alle technische termen en materiaalkennis waar ik totaal geen weet van had.
Stay tuned. We still have a long road ahead of us…but we are taking it one step at a time.
Liefs,